مطالعه تاریخ ادبیات ایران نشانگر این هست که سرزمین اجدادیمان همواره شاهد
فراز و نشیب های فراوان بوده و مردم ایران گاها کامشان تلخ و یا شیرین میشده
است . در این بین نویسندگان و دانشمندان بی تفاوت و منفعل نبوده و مجموعه
عقاید ، باورها ، مصیبت ها ، و شادیهای مردم را در قالب حکایات – داستان و
ضرب المثل کتابت کرده و برای نسلهای بعدی به یادگار میگذاشتند محققین بومی
ما نیز برای حفظ زبان و فرهنگ عامه زحمات زیادی را متحمل شده اند وبه جمع
آوری عبارات ، مثلها ، و داستانها پرداخته اند.
اینک جهت گشودن بابی تازه و برای پاسداشت این میراث کهن تعدادی ضرب المثل
سمنانی تقدیم میگردد امیدوارم همه کسانی که دلشان برای حفظ زبان سمنانی
می تپد برای ادامه راه این باب عبارات و ضرب المثلهای خود را به این سایت ارسال
نمایند…
دار تنه کو مکه ، تور بدستی زیاد مبین
ای نفری اسبی کیه بدیه ، خوشتون سیاه کیه خراب نکرا
“گا” خوشتون شاخی مینه مشو شو چر
آتشی پی خاکستر به عمل مه
خیلی آدم مگی نیم من سیاه پیلی دیم بنینه
دوره که تا چهل “او” خنک ما کره
آدمی زنده وکیل و وصی منگی
کرگه نون ژو دستی پی ماره
نون ژو تله کچی
دو دیمه چپلکه ممونه
هرچی مر اسکه بونه پی ژو بد مه ویشتری ژو پلی سوز مابو